Είναι Πρωταπριλιά και θέλουμε να γιορτάσουμε γενέθλια (όχι, δεν είναι αστείο). Θέλουμε να πιούμε αλκοόλ, θέλουμε να τσιμπήσουμε και κάτι (είμαστε ελαφρώς φαγωμένοι) και θέλουμε να αλλάξουμε παραστάσεις. Πού θα μπορούσε να γίνει αυτό? Προφανώς σε μία pub και διαλέξαμε μία από τις πιο γνωστές στην Αθήνα. Έχουμε ξαναπάει στο James Joyce, αλλά κάθε φορά που μπαίνουμε, νιώθουμε ότι μεταφερόμαστε στην Ιρλανδία. Θες η διακόσμηση του χώρου, θες τα αγγλικά που ακούς γύρω σου, θες η μουσική, όλα συμβάλλουν στο να ταξιδεύεις. Ήμαστε και τυχεροί, καθώς είχε και live μουσική.
Κάτσαμε, λοιπόν, σε έναν πάγκο και περιμέναμε να μάς φέρουν τον κατάλογο. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της μουσικής και λόγω του αγώνα (έχει μεγάλες τηλεοράσεις που μπορείς να παρακολουθήσεις αγγλικά ματς), είχε πολύ κόσμο, οπότε υπήρχε μία μικρή καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση, αλλά όχι κάτι το φοβερό και σίγουρα το συνεχές χαμόγελο των υπαλλήλων σε κάνει να το ξεχάσεις. Έρχεται ο κατάλογος και πρέπει να διαλέξουμε φαγητό. Το θέμα των ποτών είναι καλυμμένο, πήραμε μία πίντα Guinness κι ένα κόκκινο κρασί. Δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη γεύση στο μυαλό μας, γι’αυτό είπαμε να πάρουμε την ποικιλία 2 ατόμων, που είχε λίγο απ’όλα.
«Το θέμα των ποτών είναι καλυμμένο»
Όση ώρα περιμέναμε το φαγητό (που δεν ήταν πολλή), είχαμε χρόνο να απολαύσουμε το μαγαζί. Αρχικά τους μουσικούς, που έκαναν acoustic covers από γνωστά τραγούδια. Το ευχαριστηθήκαμε ειδικά στο σημείο που άρχισε να παίζει 90’s και Backstreet Boys, Britney Spears, κά, που μάς πήγαν πολλά χρόνια πίσω, παρόλο που τα τραγούδια δεν είχαν το γνωστό pop ύφος. Στο σημείο που καθόμασταν, είχαμε επίσης την ευκαιρία να κοιτάξουμε προσεκτικά τη διακόσμηση και το πώς κάθε μικρή πινελιά συνεισφέρει στο υπέροχο κλίμα που προσφέρει το μαγαζί. Κάποια στιγμή είδαμε να γυρνάνε κάποια κεφάλια και συνειδητοποιήσαμε ότι ερχόταν η ποικιλία μας. Το λίγο απ’όλα που ανέφερα πιο πάνω ήταν φτερούγες κοτόπουλο, χοιρινό, μπιφτέκι, λουκάνικο, onion rings, spring rolls, τυροκροκέτες, πίτες και 3 υπέροχες σως για dip. Συγχωρέστε μάς αν έχουμε ξεχάσει κάτι, αλλά με τόσα πράγματα που είχε το πιάτο είναι λογικό να μην τα θυμόμαστε όλα.
Η μάχη ήταν άνιση, αλλά τα καταφέραμε. Τη φάγαμε όλη την ποικιλία και στο τέλος τούς είπαμε και «Ευχαριστώ». Αν είστε κοντά, λοιπόν, και θέλετε λίγο να πιείτε, λίγο να φάτε και λίγο να ξεχαστείτε το μέρος είναι ένα: James Joyce
Πληρώσαμε για 2 άτομα: 18.50€
Κόστος ανά άτομο: 9€
Πού πήγαμε: Άστιγγος 12, Θησείο
Χάρτης: